Jak wyjaśnił Sąd Najwyższy w wyroku z 22.04.2016 r., II CSK 478/15, LEX nr 2075705 (z powołaniem się na wcześniejsze orzecznictwo), w postępowaniu cywilnym niedopuszczalne jest przeprowadzenie dowodu z nagrań uzyskanych w sposób przestępczy, a więc z naruszeniem art. 267 k.k. Nie jest natomiast wykluczone wykorzystanie dowodów, które tego przestępstwa nie stanowią, gdyż są utrwaleniem rozmowy, w której uczestniczył nagrywający, a więc są informacją uzyskaną legalnie. Wyrażenie przez osoby nagrane zgody na wykorzystanie nagrania w celach dowodowych przed sądem cywilnym usuwa zazwyczaj przeszkodę, jaką stanowi nielegalne pozyskanie nagrania. Brak takiej zgody wymaga przeprowadzenia oceny, czy dowód – ze względu na swoją treść i sposób uzyskania – nie narusza konstytucyjnie zagwarantowanego (art. 47 Konstytucji RP) prawa do prywatności osoby nagranej, a jeżeli tak, to czy naruszenie tego prawa może znaleźć uzasadnienie w potrzebie zapewnienia innej osobie prawa do sprawiedliwego procesu (art. 45 Konstytucji RP).
Najnowsze wpisy
Kategorie
- Działalność gospodarcza
- Dziecko
- Kodeks postępowania cywilnego
- Kodeks postępowania karnego
- Kodeks pracy
- Kodeks rodzinny i opiekuńczy
- Kryminologia
- Małżonek
- Postępowanie administracyjne
- Postępowanie dowodowe
- Prawo administracyjne
- Prawo cywilne
- Prawo karne
- Prawo karne wykonawcze
- Prawo rodzinne
- Prawo użytkowania wieczystego gruntów
- Spadki
- Uncategorized
- Władza rodzicielska
- Wykroczenia
- ZUS